De lange vliegreis

Bij het boarden van de Airbus A380 moest ik eerst langs een zogenaamde "drugs hond".. het beest zag helemaal niet stijf van de pillen, maar goed ;-)

Ik wil er langs lopen, spreekt een mevrouw in een geel hesje (daar lopen er op een vliegveld wel heel veel van) en die wil m'n boardingpass en paspoort zien. Toen begon ze te vragen waar ik naar toe ging (euhm.. ik sta op het punt om op het vliegtuig naar Hong Kong te stappen), hoe lang ik er ging blijven en of ik geld van andere mensen had gekregen.. Nee, maar was dat maar waar haha

Natuurlijk waren ze aan het kijken of er geen geld werd witgewassen en om smokkelen tegen te gaan.. maar dat het uiteraard weer mij moet overkomen.. zie ik er soms zo crimineel uit (op m'n paspoort overigens wel)

De drugshond keek me lief aan en ik mocht door.

In het vliegtuig werd ik vriendelijk begroet met Nǐ hǎo.
Ik liet m'n boardingpass zien en toen hoefde ik nog maar een paar meter door te lopen om vervolgens op een top plek te mogen zitten. De dag er voor had ik m'n plek al kunnen uitkiezen.. Ik zat op 61A en dat was gelijk de eerste rij links achter de business class. Ongelooflijk mooie ruime zit: ik had deze specifiek uitgekozen omdat er normaal moeders met baby's zitten en heb ik heerlijk met uitgestrekte benen de reis kunnen volbrengen (en omdat ik de linkerkant had gekozen, had ik ook maar 1 medepassagier naast me)

Het eten was behoorlijk: ik kreeg een menu dat normaal gesproken een keuze menu is van de 1st class. Grappig is wel dat ik totaal niet had verwacht om een stronk boerenkool te krijgen.. (met rijst en kip) die lag met steel en al op m'n bord (in Engeland maken ze er soms ook salades van)

De vlucht is verder goed verlopen, ik heb alleen niet echt kunnen slapen, maar die slaap heb ik nu al lekker kunnen inhalen.

Doordat er door de HKG verkeersleiding e.e.a. was aangepast moesten we wat langer wachten met landen en taxi-en naar de juiste gate. Hierdoor werd de wachttijd op m'n aansluitende vlucht gelijk wat minder.. en dat vond ik helemaal niet erg.

Aangekomen in het mistige Hong Kong kwam ik in de aankomst hal aan... omdat ik de enige "transfer" passagier was, stond er een bord met mijn naam op, waarbij ik verzocht werd om naar de gate (nummer is me even ontschoten) te gaan voor de transfer. Omdat de oponthoud langer duurde dan verwacht, moest ik haast maken.. dus stukje moeten rennen en hierdoor totaal vergeten een foto van dit bord te maken.

Bij de gate waren ze op dat moment al de priority passagiers, ouders met kinderen en de minder validen te boarden.. dus hoefde ik niet al te lang meer te wachten.

Zowel op LHR als in HKG was het top qua overstappen.. duidelijk aangegeven borden en snelle customs/immigration afhandeling.

Vanaf HKG vloog ik met Cathay Pacific (in samenwerking met DragonAir). Hier zat ik ook in het Economy Plus gedeelte (ruimtuh)

Normaal gesproken was het 1,5 uur vliegen, maar de gezagvoerder vertelde trots dat het nu maar 1 uur en 4 minuten zou duren.. top!

Ondanks een wat harde landing in Taipei was de vlucht ook perfect. De lunch was leuk verpakt in een goodie bag (sweet sour chicken wrap)

In Taoyuan International Airport (TPE) ben ik ook vrij snel door immigration gegaan (mooie stempel in m'n paspoort gekregen), daarna kwam op de transportband vrij snel m'n koffer en ben ik met een groep mensen door de customs gegaan "nothing to declare".

Bij het telecom center om de hoek van de arrivals heb ik een 30 dagen simkaart gekocht zodat ik de hele maand onbeperkt mobiel kan internetten. Kost 800 NT$ (22 euro) en ik heb iets van 10 minuten gratis belminuten. Ik heb dus nu een Taiwanees telefoonnummer en ben de komende tijd niet via m'n 06 nummer te bereiken.

De eerste voetstappen op Taiwanese grond zijn gezet.. het avontuur kan beginnen!